یکی از چالشهای جدی فراروی مدیران در بخش دولتی، کمکاری کارکنان سازمانهاست. کمکاری بهعنوان یکی از مظاهر رفتارهای انحرافی در سازمانها، پسآیندهای مخربی برای عملکرد مدیریتی در پی خواهد داشت. هدف پژوهش حاضر واکاوی پیشآیندهای کمکاری میان کارکنان سازمانهای دولتی است. پژوهش، صبغۀ ترکیبی دارد. در مرحلۀ اول با توسل به پژوهش کیفی، استفاده از مصاحبههای اکتشافی و راهبرد پژوهشی نظریۀ دادهبنیاد، همچنین بررسی دانش موجود، پیشآیندهای کمکاری در بخش دولتی احصا و در مرحلۀ دوم با توسل به پژوهش کمی، عددگذاری بهجای مقیاسهای طیف لیکرت و میانگینگیری، تلاش شده است، عوامل احصایی بر حسب میزان اهمیت، رتبهبندی شوند. نتایج حاکی از آن است که از بین 33 عامل احصاشده، فرهنگ زیرکاردرروی حاکم بر جامعه، بیکفایتی مدیران، بیتعهدی کارکنان، چندشغلهبودن کارکنان، نظارت ضعیف، جبران بیعدالتیها، روابط شخصی با مدیران و حقوق و مزایای ناکافی با میانگین بالای 4 بهترتیب جزء مهمترین عوامل و تقابل سیاسی کارکنان با مدیران با میانگین زیر 3/3 رتبۀ سیوسوم را دارد.