1
استادیار گروه علوم تربیتی، پردیس علوم رفتاری، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
2
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت اموزشی پردیس علوم رفتاری، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
چکیده
پژوهش حاضر، با هدف بررسی نقش باورهای ارتباطی در هم‌آفرینی با میانجی‌گری سبک‌های مدیریت تعارض در اعضای هیئت‌علمی دانشگاه بیرجند انجام گرفته است. روش پژوهش، توصیفی - همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه بیرجند در سال تحصیلی 99-98 به تعداد 322 نفر بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی، تعداد 240 پرسشنامه به‌صورت تصادفی ساده توزیع شد و 207 پرسشنامه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. برای سنجش هم‌آفرینی، از پرسشنامه‌ی طاهرپور و همکاران (1394)، برای سنجش باورهای ارتباطی از پرسشنامه محقق‌ساخته و برای سنجش سبک‌های مدیریت تعارض از پرسشنامه رابینز (1998) استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به‌ترتیب برابر با 95/0، 82/0 و 80/0 برآورد گردید. یافته‌ها نشان داد که باور به تخریب‌کنندگی مخالفت و تفاوت‌های جنسیتی نقش پیش‌بینی‌کننده‌ای در هم‌آفرینی داشتند و با وجود آنها هم‌آفرینی اعضای هیئت‌علمی کاهش می‌یافت. باورهای ارتباطی پیش‌بینی‌کننده هر سه سبک مدیریت تعارض بودند. سبک‌های مدیریت تعارض نیز پیش‌بینی‌کننده هم‌آفرینی و ضریب ارتباط آنها معنی‌دار بود. همچنین الگوهای مفهومی پژوهش از برازش لازم برخوردار بودند و سبک‌های مدیریت تعارض نقش میانجی‌گری ایفا می‌کردند.
طاهرپور, فاطمه, شکوهی فرد, حسین, & سمائی, سعیده. (1400). نقش باورهای ارتباطی در هم‌آفرینی با میانجی‌گری سبک‌های مدیریت تعارض در اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند. مطالعات رفتار سازمانی, 10(4), 1-31.
MLA
فاطمه طاهرپور; حسین شکوهی فرد; سعیده سمائی. "نقش باورهای ارتباطی در هم‌آفرینی با میانجی‌گری سبک‌های مدیریت تعارض در اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند". مطالعات رفتار سازمانی, 10, 4, 1400, 1-31.
HARVARD
طاهرپور, فاطمه, شکوهی فرد, حسین, سمائی, سعیده. (1400). 'نقش باورهای ارتباطی در هم‌آفرینی با میانجی‌گری سبک‌های مدیریت تعارض در اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند', مطالعات رفتار سازمانی, 10(4), pp. 1-31.
VANCOUVER
طاهرپور, فاطمه, شکوهی فرد, حسین, سمائی, سعیده. نقش باورهای ارتباطی در هم‌آفرینی با میانجی‌گری سبک‌های مدیریت تعارض در اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند. مطالعات رفتار سازمانی, 1400; 10(4): 1-31.
)